به گزارش خبرگزاری «حوزه»،مجاهد شهید روحانی مقام گوهر حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ عبدالزهرا کعبی که سلام و رضوان خدا بر او باد. از خطبای شهیدکربلا و از ارادتمندان خاص به حضرت فاطمه زهرا(س) بود و نوشته اند که دارای ارتباطات معنوی روحی هم بوده است.

عبدالزهرا از زبان دوست

یکی از دوستان ایشان می نویسید: بیش از چهل سال است که آن مرحوم را می شناسم، دارای حافظه قوی و صدای عجیب و ایمان فوق العاده بود. در ولایت پذیری و ارادت به خاندان عصمت کم نظیر بود. منابر و مطالب او در اطراف ارشاد و تهذیب اخلاق و مبارزه با منکرات بود. مطالعات ایشان در لغت عربی بسیار شایان بودگاهی به مناسبت روی منبر در این باب سخن می گفت.

منش او از زبان دوست

وی همچنین می نویسد : از خطبایی بود که نسبت به دیگر خطبای کربلا بیشتر مورد استقبال و دعوت بود ولی در عین حال از تمام اهل منبر فقیرتر و کم بضاعت تر بود و این موجب شگفتی رفقایش که به منزله او رفت و آمد می کردند شده بودند ولی بعدها معلوم شد ایشان عمده واردات مجالس را به خویشان و ارحام فقیر می دهد.

به همین دلیل وضع اقتصادی او رضایت بخش نبود به طوری که وقتی عازم مسافرت به خلیج یا شهرهای دیگری می شد مبالغی را برای خرج عائله قرض می گرفت.

حکایتی از شهید

این دوست چهل ساله شهید می نویسد: در سنه 1380 قمری و در چند روز قبل از وفات مرحوم آیت الله العظمی آقا میرزا مهدی شیرازی، شیخ عبدالزهراء نزد ایشان آمد و گفت: سیدنا برای جنابعالی پیغامی دارد. دیشب در عالم خواب خدمت حضرت موسی بن جعفر (ع) مشرف شدم و آن حضرت به من فر مودند: به آقای میزرا مهدی بگو وظایف خود را انجام بده و مهیای مرگ باش. نگارنده همچنین می نویسد: از این سنخ مطالب از ایشان زیاد سراغ دارم و به همین اندازه اکتفا می کنم که روزهای آخر عمرش به دختر کوچکش می گفت: دخترم حیف است با این سن یتیم بشوی.

سیره سیاسی و اجتماعی

زندگی این شیخ شهید مملو از جوانمردی و دلاوری در برابر استبداد و استعمار غربیان است که در راستای اضمحلال اسلام ناب نقشه های عجیبی را در عراق کشیده بودند و در این رابطه چند مرتبه در معرض ترور قرار گرفت که خفاش صفتان بی دین به اهداف خباثت آلود خود نرسیدند.

ایشان همچنین در جبهه های دیگری با مزدوران بعثی به مبارزه خستگی ناپذیر پرداخت و مردم را با سخنرانی های روشنگرانه اش بر علیه آنان می شوراند.

در پی این حرکات سیاسی و اقدام فرهنگی با جمع بسیاری از خطباء و مبلغین عراق روانه زندان شد.

چند روزی پس از آزادی و در روز شهادت ام ابیها فاطمه الزهرا(س) مشغول سخنرانی در صحن مطهر حضرت باب الحوائج ابوالفضل العباس علیه السلام بود که متوجه شد جگرش در اثر نوشیدن یک فنجان قهوه در چند لحظه قبل از منبر می سوزد. سخنرانی را به سرعت به پایان رساند و آب طلب کرد، لکن هنوز آب نیاورده بودند که جان به جان آفرین تسلم کرد.

پس از شهادت ودر عالم رویا

نوشته اند که پس از شهادتش یکی از افراد او را در رویایی مشاهده کرد و از او پرسید در چه درجه ای هستید؟ جواب داد در بهشت و در درجه مجاهدین هستیم. پرسیده شد پس از وفاتت بر شما چه گذشت: گفت: شفاعت حضرت زهرا(س) ما را کمک کرد.

منبع: شهدای روحانیت ، جلد اول، ص 233